30/01/2015
Door Liam van Koert
De eerste column van het jaar schrijven was dit jaar anders. Nog voor het hoofd leeg was, was er de aanslag op Charlie Hebdo. Twaalf doden na een bezoek aan een wekelijkse redactievergadering. De wereld in rep en roer, persvrijheid onder druk. En nu pas nog door een verdwaalde weirdo die met een plastic pistool van Bart Smit op bezoek komt bij de journaalredactie.
Nu weet ik ook wel dat een cartoonist heel ander werk doet dan een technisch vakjournalist. Ik schrijf hooguit over evangelisten die een bepaalde aanpak of technologie aanhangen. Velen ervan ken ik persoonlijk en als ik het zo inschat, zal kritiek op hun visie hoogstens een welkom weerwoord opleveren. Groot respect daarom voor de publicist die ondanks de grote weerstand en soms met gevaar voor eigen leven, zijn mening aan het papier durf toe te vertrouwen.
Opereert de vakpers in afwezigheid van dergelijk terreur dan in volledige vrijheid? Dat valt wel te bezien. Ook de vakpers kent zijn beperkingen. Sommige dingen schrijf je niet. Nu doel ik niet op de achterklap van de industriële wandelgangen. Die is er zeker. Nee, ik bedoel de ‘Worst Case Practice’ in plaats van de ‘Best Case Practice’. Berichten van producten die niet doen wat ze beloven, of methoden die achteraf helemaal niet goed blijken te werken.
Er zijn diverse redenen voor deze zelfcensuur. Op de eerste plaats zijn ‘Worst Case Practices’ lastig te vinden. Je hoort wel eens wat, maar iemand bereid vinden voor de ‘microfoon’ te vertellen hoe hij er een potje van heeft gemaakt? Ik geef het je te doen. En dan nog. Altijd speelt het commerciële belang mee. En in een tijd waar advertentie-inkomsten teruglopen, en abonnementsinkomsten nog harder, wil je geen adverteerders voor de schenen schoppen.
Maar of deze angst terecht is? Ik betwijfel het. Ik herinner me dat ik jaren geleden een stuk publiceerde: ‘Weinig nieuws in PCS7”. Ik was me van geen kwaad bewust, maar sales werd zenuwachtig. Nergens goed voor, zo bleek. Siemens bestelde nog dezelfde week 10 keer de achterpagina. De vakpers dus vrij? Nee. En zeker niet zo vrij als de helden van Charlie Hebdo. Maar wees gerust: wij blijven gewoon ons eigen verhaal brengen