30/04/2015
Door Liam van Koert
Het lijkt een wat provocerende kop, maar de schijn bedriegt. Op radio 1 hoorde ik namelijk een verontrustend bericht: er is een zwaar tekort aan leraren Duits. Op sommige scholen is dit tekort zo nijpend, dat er precies nul leraren voor de klas staan, wat het geven van Duitse les wel erg lastig maakt. Er volgt een korte discussie.
Enerzijds is het tekort het gevolg van minder mensen die Duits gaan studeren. Talenstudies zijn sowieso minder populair. Anderzijds zijn er ook minder leerlingen die op het voortgezet onderwijs Duits in hun vakkenpakket nemen. Logisch, vinden verassend veel inbellers. Engels is de internationale voertaal. Waarom Duits kiezen? Waarom geen Chinees? Want hoewel vroeger de gemiddelde Duitser gebrekkig Engels sprak, is de jongere generatie deze taal meer dan machtig.
Er bekruipt me een unheimisch gevoel. Ik moet met mijn veertig jaar wel oud zijn. Ik heb wel Duits gekozen, de eerlijkheid gebiedt te zeggen, op aanraden van mijn vader. “Duitsland is de belangrijkste handelspartner van Nederland”, zei hij destijds. “Als jij de techniek in wilt – en je betapakket wijst wel die kant uit, dan kies je maar beter Duits.” Net terug van de Hannover Messe , waar we drie dagen ons beste hoch Deutsch hebben gesproken, ben ik hem nog steeds dankbaar. Natuurlijk kan het in het Engels. Maar wanneer je als Nederlander aan tafel aanschuift om in het Duits eine Tasse Kaffee zu trinken, dan gebeurt er wel iets. Aan de houding van je gesprekspartner is duidelijk waardering af te lezen. Die Holländer, die verstehen uns am besten. Het is een streepje voor, waar zelfs de Oostenrijkers en Zwitsers maar lastig bijkomen.
Tijden veranderen. Natuurlijk is Duits geen wereldtaal en kom je met Engels een heel eind. Maar wat mij betreft staat het advies van mijn vader nog steeds als een paal boven water. De Nederlander die techniek gaat studeren? Die kan maar beter Duits kiezen.