Er was aardig wat nieuws tijdens de jaarlijkse persconferentie van Turck in Mülheim a.d. Ruhr. Allereerst de omzetgroei voor het boekjaar 2017. Turck boekt een plus van 15%, een groei die dit bedrijf nog niet eerder heeft meegemaakt.
Vooral de Amerikaanse markt zorgde bij een omzet van 275 miljoen dollar voor een plus van 22%. Een andere sterke groei was die van China: 33% meer dan vorig jaar.
Het gaat dus goed met Turck. Directeur Christian Wolf verwacht een totale omzet van boven de 600 miljoen euro. Veelzeggend is ook de groei van het aantal medewerkers; wereldwijd is dat aantal gestegen van 4200 naar 4500 mensen. Ook voor het volgend jaar verwacht Wolf een behoorlijke groei: een plus van 5% is volgens Turck haalbaar.
Ander nieuws is het afscheid van Ulrich Turck als directeur. Na een dienst van 30 jaar trekt hij zich terug uit de directie. Dat betekent ook een belangrijke verandering in het management van Turck. Voortaan bestaat het bestuur uit een driemanschap; namelijk Christian Wolf, commercieel directeur; Christian Pauli, financieel directeur; en Guido Frohnhaus, directeur productie en ontwikkeling.
Christian Wolf maakte in zijn jaarlijkse overzicht ook bekend dat Turck bezig is met een versnelde uitbreiding van capaciteit. Dat betekent niet alleen nieuwbouw, zoals een grote productiesite in Mexico, maar ook overname van bedrijven. Twee overnames zijn al een feit: Vilant Systems in Finland en Chartwell in Canada. Vilant ontwikkelt en produceert RFID-oplossingen, heeft vestigingen in vier landen en is vooral actief in de logistiek en industrie productie. Chartwell is een grote verkooporganisatie met vestigingen in geheel Noord- en Zuid Amerika.
Kenmerkend en gewaardeerd is toch wel de duidelijke taal waarin Christian Wolf zich ieder jaar weer manifesteert. En zeker als als de politiek aan bod bod komt. Onverschillig of het gaat om corruptie, criminaliteit of bureaucratie; politici worden met naam en rugnummer genoemd. Een hele mooie dit jaar was zijn opmerking over de verhouding politiek-economie. Politici als Trump, Kim Jong-un, Duterte, Erdogan en de tweede garnituur van populisten vallen vooral op door hun geschreeuw in de media. Ofwel gebakken lucht. Maar intussen gaat de economie zijn eigen gang. Sterker nog, protectionistische maatregelen worden gewoon niet genomen. En dat is maar goed ook.